:: indeks bezpieczeństwa żywności

O żywnościowym bezpieczeństwie mówimy wtedy, gdy każdy, niezależnie od swojej sytuacji życiowej(materialnej, społecznej, ekonomicznej),  może zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe niezbędne  do aktywnego i zdrowego życia. Ważne jest również to, że żywność musi być pełnowartościowa i dostępna dla każdego mieszkańca danego kraju. Dlatego też indeks bezpieczeństwa żywności może być kolejnym po PKB, HDI (Human Development  Index), NEW (Net Economic Welfare) miernikiem dobrobytu lub poziomu życia. 

10 lipca 2012 Economist Intelligence Unit, niezależne przedsiębiorstwo grupy The Economist, od 1946 roku zajmujące się analizą danych biznesowych z całego świata, opublikowało wyniki Światowego Indeksu Bezpieczeństwa Żywności dla 105 krajów. Oto mapa:



źródło: The Economist Intelligence Unit

Na rankingowej liście Polska zajęła 24 miejsce, uzyskując 72,3 pkt. na 100 możliwych i została zakwalifikowana do grupy krajów o najwyższym wskaźniku (na wykresie zaznaczone kolorem zielonym).  Najlepszą trójkę rankingu stanowią: USA (89,5 pkt.), Dania (88,1) i Norwegia (88,0). Na drugim biegunie: Burundi (22,9), Czad (20,2) i Demokratyczna Republika Kongo (18,4).
Indeks uwzględnia szereg czynników, które w sumie pozwalają na zbadanie kwestii związanych z problemem głodu i okoliczności decydujących o zagrożeniu niedoborem żywności.  

Oto pełna lista badanych aspektów:

• wydatki na żywność jako udział w wydatkach gospodarstw domowych
• odsetek ludności żyjących na granicy ubóstwa
• produkt krajowy brutto per capita
• cła importowe w rolnictwie
• programy bezpieczeństwa żywności
• dostęp do finansowania dla rolników
• wystarczalność dostaw żywności: zaopatrzenie w żywność, zależność od długotrwałej pomocy żywnościowej
• wydatki publiczne na badania i rozwój rolnictwa
• infrastruktura rolna: istnienie odpowiednich magazynów zbożowych, infrastruktura drogowa, infrastruktura portowa
•  niestabilność produkcji rolnej
• ryzyko polityczne
• dywersyfikacja diety
•  standardy żywieniowe: krajowe wytyczne dietetyczne, krajowy plan żywienia lub strategia, monitorowanie odżywiania i nadzoru
• dostępność do witamin i mikroelementów: dostępność suplementów witaminy A,  dostępność żelaza w diecie zwierząt, dostępność suplementów roślinnego żelaza
•  jakość białka
• bezpieczeństwo żywności: istnienie agencji zapewniających bezpieczeństwo i higienę żywności, procent populacji z dostępem do wody pitnej, istnienie formalnego sektora spożywczego.